Qua soort vogels een wereld van verschil. Beide zijn het jagers maar dan in een andere vorm.
De ijsvogel, klein, kleurrijk en snel, die hoofdzakelijk op vis jaagt. De buizerd, groot, weinig kleurrijk en stukken trager als de ijsvogel en hoofdzakelijk jagend op muizen, konijnen, mollen.
De eigenaar van de vogelhutten Theo van den Wyngaert had voor de prooi gezorgd die er voor moest zorgen dat de buizerds op de setting zouden komen. Alleen moest de kwartel nog aan stukken gesneden worden.
Leonie vond dit een klusje dat bij uitstek voor mij geschikt was. Nog nooit heb ik een dier in stukken hoeven te snijden met huid, haren of veren. Behalve het stuk vlees dat 's avonds op mijn bord ligt. Conclusie het slagersvak zal mij niet zo liggen.
Gewapend met handschoenen en een mes ging ik aan de slag. Netjes hoefde ik het ook niet te doen omdat de buizerd niet zo secuur is en vreet de prooi toch wel op.
Na het in stukken snijden van de kwartel heb ik deze verdeeld over de setting. Met een schroevendraaier moest ik de prooi op de meest taaie stukken vastschroeven op de setting. Op de achtergrond hoorde we de buizerd al roepen, dus we waren best hoopvol dat de buizerd fotograferen wel ging lukken.
De buizerdhut
De buizerdhut is groot genoeg voor twee personen, maar wel een stukje lager als de ijsvogelhut. Voorzien van twee tuinstoeltjes. Er is iets meer ruimte voor je tassen, maar ook hier kun je ze het beste onder je stoel schuiven.
Het meenemen van een rijstzak of balhoofd is aan te raden. Een statief kun je namelijk niet kwijt.
Voor het raam heeft Theo een balk met gaten geplaatst waarmee je door middel van bout en vleugelmoer je balhoofd kunt plaatsen. Heb je geen bout met vleugelmoer, Theo stelt deze op verzoek ter beschikking.
De setting voor de buizerds bestaat uit een hek en een drietal boomstronken.
Daarnaast is er ook een kleine setting waar vogelzaad gestrooid kan worden voor kleine andere vogels. Mezen, roodborstjes, bonte specht en appelvink zouden zich laten zien.
Wij hebben alleen koolmeesjes en een kraai kunnen fotograferen. De groenling liet zich ook nog zien, maar die hebben we niet kunnen fotograferen.
Wachten, wachten en nog eens wachten.
Ook de buizerd liet, net zoals de ijsvogels, op zich wachten ondanks dat we deze telkens hoorde roepen. Dat is op zich wel frustrerend zeker als het lang duurt.
Een uur ging voorbij, anderhalf uur ging voorbij en het enigste wat we zagen waren de koolmeesjes en de kraai die aan de muis kwam peuzelen. Toen de kraai kwam hebben we besloten om even de deur van het hutje te openen om hem te verjagen.
De twijfel kwam dan ook of dit achteraf wel slim was geweest. In de tussentijd checkte we diverse keren de instellingen van de camera. Verder dan de kwartel controleren met de camera kwamen we niet. De vliegen waren de andere gasten die de kwartel bezochten.
Maar dan na dik twee uur wachten tikt Leonie me heel snel aan. Op de allerhoogste paal van de setting is een buizerd geland!
Hij oogt wel imposant zo hoog op zo'n paal. Rustig laten we hem even zijn gang gaan. Na een paar seconden daalt hij af naar het stuk kwartel wat op het hek geschroefd zit.
Als de buizerd eenmaal begint te eten besluiten we rustig aan te fotograferen. Dat gaat goed totdat de prooi bijna op is.
Ik besluit op een bepaald moment dat het wellicht mooi is om een staande foto te maken. In een reflex draai ik mijn camera en wellicht is dat toch te snel en worden we opgemerkt door de buizerd. Binnen een paar tellen besluit de buizerd om het even voor gezien te houden en weg te vliegen.
In een fractie weet ik hier nog een paar foto's van te schieten. Daarna komt het besef dat ik misschien te snel ben geweest en de buizerd heb verjaagd.
De buizerd komt terug.
Aangezien het grootste gedeelte van de prooi op het hek op is, weten we dat de buizerd op een van de boomstammen terug komt die dichter bij staan. Onze camera's zijn hier dan al op voorbereid. Ik heb zelfs al de moeite genomen om met mijn film instellingen te spelen. Net zoals bij de ijsvogel wil ik graag wat filmopnames van de buizerd maken. Alles staat klaar om de buizerd te fotograferen als hij terug komt, maar komt hij terug?
Uiteindelijk duurt het toch een tijdje voordat de buizerd terug komt. Luid roepend land hij op een van de boomstronken. Op de achtergrond horen we een andere buizerd roepen en we vermoeden dat ze tegen elkaar aan het communiceren zijn. Stiekem hopen we dan eigenlijk ook op een tweede buizerd op de setting. Helaas blijft het bij een buizerd op de setting, maar we zijn blij dat hij terug is gekomen. Wij konden weer de buizerd fotograferen. Tussen het vreten van de prooi door bleef de buizerd luid roepen wat ontzettend mooi was om waar te nemen.
In de vlucht.
In de tussentijd dat wij hebben gewacht had ik al gezien dat er tussen twee boomstronken een vliegoptie voor een buizerd was. Hier had ik me dus op ingesteld en een van de doelen was om de buizerd in de vlucht te fotograferen.
Tegen de tijd dat de prooi op de boomstronk op was heb ik mijn instellingen van mijn camera aangepast.
Ik verwachtte immers dat de buizerd van de ene naar de andere boomstam zou gaan vliegen.
Dat moment kwam er, geen tel heb ik op dat moment getwijfeld en heb mijn camera zijn werk laten doen. In een fractie van een aantal seconden had ik een complete vlucht op de gevoelige plaat staan.
Wat een spanwijdte heeft zo'n buizerd en hoe gaaf is het om te zien als hij begint te vliegen en weer boven op een ander stuk prooi stort.
Instellingen
Ondanks dat de buizerd iets trager is heb ik toch met hogere sluitertijden gefotografeerd.
De sluitertijden hebben tussen de 1/500 en 1/2000 gelegen. Met name de snellere sluitertijden heb ik gebruikt voor het fotograferen van de vliegende buizerd.
Diafragma stond op F/5.6 en bij een enkele foto op F/6.3. Dit om er voor te zorgen dat de achtergrond zo rustig mogelijk bleef.
De iso stond op auto iso en dat heb ik lekker aan de camera overgelaten. Daarnaast heb ik ook hier weer van de belichtingscompensatie gebruik gemaakt en deze ingesteld op +1.0. Op deze manier kon ik iets lichtere foto's maken.
Voor sommige foto's heb ik ook gebruik gemaakt van de cropfactor op mijn fullframe camera. Ja ik verlies hier een hoeveel megapixels, maar uiteindelijk houdt ik dan nog foto's van 24 megapixel over.
Voordeel van de cropfactor te gebruiken is dat ik de buizerd beeldvullend kon fotograferen.
Mijn instellingen voor het filmen heb ik met dezelfde instellingen als bij de ijsvogel filmen gedaan. Sluitertijd 1/60, diafragma op F/5.6 en de iso op automatisch.
Ook hier heb ik er op voorhand voor gezorgd dat ik eerst scherpstel op de buizerd en vervolgens de autofocus uitschakel. Dit voorkomt dat de camera zelf gaat willen scherpstellen, waardoor je beeld krijgt dat wel of niet scherp is.
Leonie en ik kunnen op een ontzettend mooie dag fotograferen terug kijken. Tevens kunnen we de ijsvogelhut en buizerdhut van Theo zeker aanbevelen aan andere fotografen.
Zelf was ik erg benieuwd wat de dag mij zou brengen. Ik heb deze dag namelijk voor het eerst gefotografeerd met mijn nieuwe lens de Nikon 200-500mm F/5.6E-ED VR.
Gezien de foto's die ik uiteindelijk heb gemaakt ben ik erg blij met deze nieuwe aankoop.
Buizerd fotograferen, wat heb je nodig?
Als je naar de buizerdhut van Theo wil gaan dan heb je de volgende zaken nodig:
- Camera met een flinke telelens. Een telelens van 400-500 mm is echt nodig voor een full frame camera, op een cropcamera kan het iets minder.
- Kleding aangepast op de buitentemperatuur. De hutjes zijn wind en waterdicht, maar niet geïsoleerd dus het is er net zo warm/koud als het buiten is.
- Balhoofd of rijstzak om je camera op te leggen of te bevestigen.
- En denk uiteraard ook aan de inwendige mens. Wij moesten best even wachten en een bakje koffie tussendoor met een boterhammetje is dan zeker wel lekker.
Heb je interesse om eens een vogelkijkhut te huren van Theo neem dan gerust contact met hem op via zijn website of Facebookpagina.
F.A. Thole
Mooi verslag Ruud en prachtige opnames! ?
Ruud Engels | Photography
Leuk dat je het bericht helemaal gelezen en bekeken hebt. Dank je wel voor de complimenten Francis.